Większa główka rakiety, która może mieć nawet do 685 cm², zapewnia szersze pole odbicia piłki, ale jednocześnie ogranicza kontrolę nad uderzeniem. Dla zawodowców kluczowa jest nie tylko wielkość główki, ale również układ strun, który bezpośrednio przekłada się na siłę i precyzję uderzeń. Sztywność ramy, oznaczana jako współczynnik RA, determinuje dynamikę gry i możliwość nadawania rotacji. W zależności od tego, czy preferujesz potężne serwisy, czy precyzyjne wymiany przy siatce, wybór między otwartym a zamkniętym układem strun może okazać się kluczowy. W tym poradniku przyjrzymy się dokładnie różnicom między tymi dwoma typami rakiet, aby pomóc Ci podjąć najlepszą decyzję dla Twojego stylu gry.

Podstawowe różnice między układami strun

Układ strun w rakiecie do tenisa dzieli się na dwa główne typy: otwarty i zamknięty. Podstawowa różnica tkwi w proporcji strun poziomych do pionowych. W układzie otwartym występuje mniejsza liczba strun poziomych niż pionowych (16x19 lub 16x18), natomiast w zamkniętym układ jest gęstszy (16x20 lub 18x20).

Przede wszystkim, otwarty układ strun zapewnia większą dynamikę i rotację piłki. Struny w tym układzie mają więcej przestrzeni do pracy, co pozwala piłce głębiej wniknąć w łoże strun, tworząc tak zwany "efekt trampoliny". W przeciwieństwie do tego, zamknięty układ charakteryzuje się większą kontrolą i precyzją uderzeń, jednak kosztem mniejszej siły i rotacji.

Ponadto, układ otwarty sprawia, że struny pionowe mają większą swobodę ruchu, co przekłada się na możliwość nadawania mocniejszej rotacji. Jest to szczególnie widoczne w grze topspinowej, gdzie Rafael Nadal, używający układu 16x19, stanowi doskonały przykład.

Warto zaznaczyć, że zamknięty układ strun oferuje dodatkową zaletę - większą wytrzymałość naciągu. Jest to istotne dla graczy, którzy cenią sobie długotrwałość sprzętu. Jednakże ten układ wymaga większych umiejętności technicznych i jest polecany głównie doświadczonym tenisistom z szybkim lub średnim zamachem.

Charakterystyka gry z różnymi układami

Styl gry tenisisty bezpośrednio wpływa na wybór układu strun w rakiecie. Gracze ofensywni, którzy preferują agresywną grę z głębi kortu, często wybierają otwarty układ strun, pozwalający na nadawanie większej rotacji piłce. Przykładem jest Rafael Nadal, który wykorzystuje układ 16x19, umożliwiający mu generowanie potężnych topspinów.

Natomiast zawodnicy grający płaskimi uderzeniami zazwyczaj decydują się na zamknięty układ strun, który zapewnia lepszą kontrolę nad piłką. Ten układ sprawdza się szczególnie podczas szybkich wymian przy siatce, gdzie precyzja jest ważniejsza niż moc uderzenia.

Przede wszystkim, tor lotu piłki znacząco różni się w zależności od wybranego układu. Przy otwartym układzie piłka leci wyżej nad siatką i gwałtownie nurkuje w głąb kortu, co jest charakterystyczne dla uderzeń z dużą rotacją. Z kolei zamknięty układ pozwala na bardziej płaskie uderzenia, idealne do gry przy siatce.

Ponadto, gracze defensywni mogą skorzystać z zamkniętego układu strun, który oferuje większą kontrolę i pozwala na długie wymiany. Jednakże wymaga to większych umiejętności technicznych i dobrze rozwiniętego zamachu.

Warto zaznaczyć, że otwarty układ strun, mimo swoich zalet w postaci większej dynamiki i rotacji, ma również pewne ograniczenia. Struny w tym układzie szybciej się zużywają ze względu na większą swobodę ruchu. W przypadku zamkniętego układu, naciąg jest bardziej trwały, co przekłada się na rzadszą potrzebę jego wymiany.

Rakieta do tenisa - wybieramy układ

Poziom zaawansowania gracza stanowi kluczowy czynnik przy wyborze układu strun w rakiecie tenisowej. Przede wszystkim, początkujący tenisiści powinni skupić się na podstawowych aspektach gry, nie przywiązując nadmiernej wagi do szczegółów technicznych układu strun.

Dla graczy rekreacyjnych i początkujących najlepszym wyborem będzie otwarty układ strun (16/19 lub 16/18), który zapewnia większy komfort gry i wybacza więcej błędów technicznych. Ponadto, taki układ pozwala na łatwiejsze generowanie siły uderzenia, co jest szczególnie istotne podczas nauki podstawowych elementów gry.

Natomiast zawodnicy średniozaawansowani, którzy rozwinęli już odpowiednią technikę, mogą rozważyć przejście na zamknięty układ strun (16/20 lub 18/20). Ten wybór umożliwia lepszą kontrolę nad piłką i precyzyjniejsze uderzenia. Przykładem może być rakieta Yonex EZone 98, która sprawdza się doskonale u graczy wykorzystujących nowoczesne schematy gry.

Profesjonalni zawodnicy często wybierają układ strun w zależności od swojego stylu gry. Rafael Nadal, znany z agresywnego stylu z dużą rotacją, używa otwartego układu strun. Z kolei gracze preferujący precyzyjne uderzenia i kontrolę nad piłką częściej sięgają po zamknięty układ strun.

Warto podkreślić, że wybór układu strun powinien ewoluować wraz z rozwojem umiejętności gracza. Początkujący tenisiści mogą zacząć od otwartego układu strun, a następnie, gdy ich technika się rozwinie, rozważyć przejście na bardziej wymagający układ zamknięty.

Podsumowanie

Podsumowując nasze rozważania, wybór między otwartym a zamkniętym układem strun zależy od kilku kluczowych czynników. Przede wszystkim, układ otwarty (16x19) sprawdza się u graczy preferujących agresywny styl z dużą rotacją, czego najlepszym przykładem jest Rafael Nadal. Natomiast zamknięty układ strun (18x20) zapewnia większą kontrolę i precyzję, idealną dla graczy stosujących płaskie uderzenia.

Początkujący tenisiści powinni rozpocząć swoją przygodę z otwartym układem strun, który wybacza więcej błędów technicznych. Z kolei doświadczeni zawodnicy mogą wykorzystać zalety zamkniętego układu, szczególnie podczas gry przy siatce i precyzyjnych wymian.

Warto pamiętać o aspekcie trwałości - rakieta do tenisa zamknięta charakteryzuje się dłuższą żywotnością naciągu, podczas gdy otwarty wymaga częstszych wymian. Niezależnie od wybranego układu, najważniejsze jest dopasowanie rakiety do własnego stylu gry i poziomu umiejętności.